Métodos de detección atmosférica
Os principais métodos de detección atmosférica son: o método de sondaxe por radar de microondas, o método de sondaxe aérea ou por foguete, o globo de sondaxe, a teledetección por satélite e o LIDAR. O radar de microondas non pode detectar partículas diminutas porque as microondas enviadas á atmosfera son ondas milimétricas ou centimétricas, que teñen lonxitudes de onda longas e non poden interactuar con partículas diminutas, especialmente con diversas moléculas.
Os métodos de sondaxe aérea e por foguetes son máis custosos e non se poden observar durante longos períodos de tempo. Aínda que o custo dos globos de sondaxe é menor, estes vense máis afectados pola velocidade do vento. A teledetección por satélite pode detectar a atmosfera global a grande escala mediante radar a bordo, pero a resolución espacial é relativamente baixa. O lidar úsase para derivar parámetros atmosféricos emitindo un raio láser á atmosfera e utilizando a interacción (dispersión e absorción) entre as moléculas ou aerosois atmosféricos e o láser.
Debido á forte direccionalidade, á curta lonxitude de onda (ondas de micras) e á estreita anchura de pulso do láser, así como á alta sensibilidade do fotodetector (tubo fotomultiplicador, detector de fotóns únicos), o lidar pode lograr unha detección de alta precisión e alta resolución espacial e temporal dos parámetros atmosféricos. Debido á súa alta precisión, alta resolución espacial e temporal e monitorización continua, o LIDAR está a desenvolverse rapidamente na detección de aerosois atmosféricos, nubes, contaminantes atmosféricos, temperatura atmosférica e velocidade do vento.
Os tipos de Lidar móstranse na seguinte táboa:
Métodos de detección atmosférica
Os principais métodos de detección atmosférica son: o método de sondaxe por radar de microondas, o método de sondaxe aérea ou por foguete, o globo de sondaxe, a teledetección por satélite e o LIDAR. O radar de microondas non pode detectar partículas diminutas porque as microondas enviadas á atmosfera son ondas milimétricas ou centimétricas, que teñen lonxitudes de onda longas e non poden interactuar con partículas diminutas, especialmente con diversas moléculas.
Os métodos de sondaxe aérea e por foguetes son máis custosos e non se poden observar durante longos períodos de tempo. Aínda que o custo dos globos de sondaxe é menor, estes vense máis afectados pola velocidade do vento. A teledetección por satélite pode detectar a atmosfera global a grande escala mediante radar a bordo, pero a resolución espacial é relativamente baixa. O lidar úsase para derivar parámetros atmosféricos emitindo un raio láser á atmosfera e utilizando a interacción (dispersión e absorción) entre as moléculas ou aerosois atmosféricos e o láser.
Debido á forte direccionalidade, á curta lonxitude de onda (ondas de micras) e á estreita anchura de pulso do láser, así como á alta sensibilidade do fotodetector (tubo fotomultiplicador, detector de fotóns únicos), o lidar pode lograr unha detección de alta precisión e alta resolución espacial e temporal dos parámetros atmosféricos. Debido á súa alta precisión, alta resolución espacial e temporal e monitorización continua, o LIDAR está a desenvolverse rapidamente na detección de aerosois atmosféricos, nubes, contaminantes atmosféricos, temperatura atmosférica e velocidade do vento.
Diagrama esquemático do principio do radar de medición de nubes
Capa de nubes: unha capa de nubes que flota no aire; Luz emitida: un feixe colimado dunha lonxitude de onda específica; Eco: o sinal retrodispersado xerado despois de que a emisión atravese a capa de nubes; Base do espello: a superficie equivalente do sistema do telescopio; Elemento de detección: o dispositivo fotoeléctrico utilizado para recibir o sinal de eco débil.
Marco de traballo do sistema de radar de medición de nubes
Principais parámetros técnicos do Lidar de medición na nube de Lumispot Tech
A imaxe do produto
Aplicación
Diagrama do estado de funcionamento dos produtos
Data de publicación: 09 de maio de 2023